Eerst ontkende ik je. Je was me aan het overnemen en ik liet het toe. Machteloosheid, onrust, pijn en eenzaamheid. Je trok me verder de duisternis in en ik kwam niet meer uit de visuele cirkel, mijn veilige bubbel. Uiteindelijk accepteerde ik je en kon ik makkelijker over je praten, je was nu een deel van mij. Kracht, moed, doorzettingsvermogen en heel veel tranen heeft het me gekost om tegen je te vechten, om tegen je in te gaan en om je los te kunnen laten.
Nu ben ik je dankbaar. Dankbaar voor de strijd die ik heb moeten leveren. Dankbaar om mezelf op deze manier te leren kennen en te ontdekken. Dankbaar om te laten zien hoe sterk en krachtig ik fysiek en mentaal ben. Als ik jou niet had gehad, was ik nooit zoveel over mezelf te weten gekomen, had ik nu niet gestaan waar ik nu sta en had ik niet de mensen ontmoet waar ik zoveel mee heb gedeeld.
Familie
Niet alleen de persoon met de eetstoornis heeft er last van, ook iedereen eromheen. Zo was ik niet te genieten, meeste van de tijd een chagrijn, een echte sportverslaafde en totaal gevoelloos. Overigens had ik dit het meest van de tijd zelf niet eens door. Mijn eetstoornis was zo verweven met de ‘echte Mariek’, dat ik totaal niet meer wist wie nou wie was.
Dankzij de steun, liefde en het vertrouwen van de meest belangrijke personen in mijn leven – ook al laat ik dat niet altijd even duidelijk merken – wist ik dat ik er niet meer alleen voor stond tijdens mijn herstel. Die dag en nacht voor mij klaarstonden, als ik weer een moeilijk moment had en het even niet meer wist. Bij wie ik terecht kon en op terug kon vallen wanneer dat nodig was. Zij hebben altijd in mij gelooft, terwijl ik dat zelf niet deed.
Professionals
Zonder het hele HC-team in Portugal maar ook in Nederland heb ik geleerd hoop te houden. Heb ik beetje bij beetje meer vertrouwen gekregen in mezelf en weer een betere relatie met voeding. Heb ik hele mooie mensen ontmoet met ieder hun eigen verhaal, waar ik veel erkenning en steun uit kon halen. Geleerd om met andere ogen en gedachtes naar mezelf te leren kijken, wat er ook voor heeft gezorgd dat ik de wereld met andere ogen ben gaan bekijken, anders naar de mensen om me heen. Mezelf niet meer probeer te vergelijken met de wereld, iedereen is uniek en heeft zijn of haar imperfecties.
Waarom zou ik dan wel perfect moeten zijn ?
Ook ik heb mijn onzekerheden, angsten en minpunten, maar die heeft tenslotte iedereen. Niet waar ?
Ik merk dat ik steeds beter het ‘perfecte plaatje’ los kan laten, alleen blijft de zelfacceptatie nog een hele grote uitdaging. Ik ben dankbaar dat ik dit proces mee kan maken en oprecht beleef. Want wanneer ik deze uitdaging en angst heb overwonnen, weet ik dat alles wat onmogelijk lijkt mogelijk te maken is.
Eetstoornis
Nu kan ik ook zeggen dat ik dankbaar ben voor de gezonde kilo’s die ik ben aangekomen – dit is makkelijker te schrijven dan te zeggen, want het is een heel gevecht geweest -. Ik weet dat ik zonder deze gezonde kilo’s nooit mijn reis naar Nieuw-Zeeland had kunnen maken, nooit mijn baan van 32 uur vol kon blijven houden, dat ik niet meer in staat zou zijn om de alledaagse activiteiten te kunnen ondernemen en ik weet zeker dat ik dan deze blog niet had kunnen schrijven, omdat ik dit jaar waarschijnlijk niet eens zou hebben gehaald.
Door mijn eetstoornis en alles wat ik heb meegemaakt besef ik wat voor mij belangrijk is in het leven. Probeer ik bewuster te leven, meer te genieten, mijn dromen en passies waar te maken en de wereld te ontdekken. Ik wil mezelf blijven ontwikkelen, groeien in het proces van zelfacceptatie en zelf-liefde en mijn hart blijven volgen. Ook al zullen de keuzes niet altijd makkelijk zijn. Met mijn doorzettingsvermogen en kracht wil ik mijn doelen behalen, om er voor te gaan en echt weer te gaan leven.
Ik wil vrij zijn van mijn eetstoornis, van mijn vijand en tegelijkertijd mijn bron van inspiratie, motivatie en kracht. Als ik jou niet had gehad was ik nu niet ‘ik’, maar een heel ander persoon met een heel ander leven.
Opdracht; Sta even stil
Pak een pen en papier of open een Word-document en bedenk alles wat je de afgelopen jaar/ jaren hebt meegemaakt
Hoe je dit hebt opgelost en hebt aangepakt, kon je het alleen ? of had je toch baat bij hulp van anderen ? Bij wie kon je terecht en hoe kon deze persoon/personen je een helpende hand bieden ?
Heb je deze persoon/personen wel eens bedankt ? Schrijf eventueel een brief of stuur een kaartje. Mensen vinden dit onwijs fijn en leuk, en het geeft jezelf ook een goed gevoel.
Sta even stil bij jezelf. Wat zijn jou dromen? En wat wil jij bereiken met je leven? Hoe kijk jij tegen de wereld en tegen andere aan ?